Ҷолиби диққати ин ҳайкалҳои харгӯшро, ки инфиродӣ сохта шудаанд, кашф кунед. Ҳар як порча бо хислати беназири худ ҳисси ҳайратангез ва ҷодугарро ба ҳама гуна муҳити атроф даъват мекунад. Ин хайкалхо аз симои модаронае, ки бо леи гули зебу зинат ёфта, насли худро мехрубонона ба гахвор мекашанд, cap карда то харгуши яккаву танхо бо интизории умед ба боло менигарист, ин хайкалхо чихатхои гуногуни зебоии табиатро ба худ кашидаанд. Аз он ҷумла дуэтҳои бозӣ ва танҳоии ором, ин интихоб аз инҷизӣ то ором иборат аст, ки барои илова кардани як ҳаваси табии ҳам ба боғҳои беруна ва ҳам дар ҷойҳои дарунӣ комилан мувофиқ аст.